කුණාටු සැඩ සුලන් කල සෙවන සැදුවේ ඔබමය...
මහා වැසි වැටුන දින මා නොතෙමා තෙමුනේ ඔබය....
ලෝ දනා සරදමින් බැලු කල සෙනෙහසින් මා තුරුලු කොට සිටියේ ඔබය....
ජීවන මග දිගට අත්වැලක් වූයේ ඔබය...
සෑම බවයක මගේ අම්මා ඔබමය...
අම්මාට සෙනෙහසින් ඉමි මම...
හැමදාම...
දැන් ඔහු පැමිණ ඇත...
මල් පිපෙන් නැති සෘතු වල ඔහු සුවද සලනු ඇත...
ඒ වෙනත් සුවදකි....
මෙතෙක් නොවිදපු....
කුණාටු සැඩ සුලන් කල ඔහු සෙවණ සදනු ඇත...
මහා වැසි වැටෙන කල මා නොතෙමා තෙමෙනු ඇත...
ලෝ දනා සරදමින් බැලු කල මා තුරුලු කොට සිටිනු ඇත...
මා ඔහුට පෙම් කරනු ඇත...
ජීවිතේ ඉතිරි අඩ...
හොඳයි,හොඳයි.....
ReplyDelete