මම ලියන දෑ කියවන්න කැමති අය...

Friday, November 23, 2012

කටු නැති නටු ඇති මල්(දිණමින බද්දර මල්ල...)


 

 http://www.dinamina.lk/epaper/art.asp?id=2012/11/23/pg17_2&pt=p&h=

මම හිටියෙ කවුළුවෙන් එපිට බලාගෙන.එහෙම හොදයි.සමහර වෙලාවට මිනිස්සු දිහා බලන් ඉන්නවට වැඩිය අජීවී දෙයක් දිහා බලන් ඉන්න එක හිතට සනීපයක් ගේනවා.කවුළුවෙන් එපිට මල් පිපිලා තිබුනා.අමුතු රෝසමලක් නටුවෙ කටු නැතුව තියෙනවා මම දැක්කා.බමරෙක් කිසි කතාවක් නැතුව පියාඹලා ඇවිත් මලෙන් රොන් අරගත්තා.මලටත්  නොකියම යන්න ගියා.යනගමන් නටුවෙ කටු නැති විත්තිය අනිත් බමරුන්ටත් කියාගෙන ගියා. කටුතියෙන ආඩම්බර රෝසමල් ලගට වෙලා බලාගෙන හිටපු බමරු මේ රෝසමල දිහාට පියාඹගෙන එන්න පටන් ගත්තා.


අපි,අපියි කියුවෙ මායි මගේ යාළුවෙකුයි දේශන ශාලාවේ තුන්වෙනි පේලියේ දකුණු පැත්තේ කොනේ ඉදගෙන හිටියා.ඉස්සරහ පේලියේ හිටපු අපේ කණ්ඩායමේ දවනියට ලස්සනම ළමයා කියලා මම හිතාගෙන හිටපු ගෑනුළමයා පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවා.මම "ගුඩ්මෝර්නින්"කියුවම එයත් "ගුඩ්මෝර්නින්"කියලා ලස්සනට හිනාවුනා.මමත් ගැහැණු ළමයෙක් විත්තිය මොහොතකට අමතක කරවමින් ලස්සන හිනාව මගේ හදවත කිතිකැව්වා. තමයි ශිමාලි.


මගේ යාළුවා  අමනාප බැලමක් හෙලුව නිසා මම "ඇයි" කියලා ඇහුවා."මට නම් එයාව අප්පිරියයි"යාළුවා එහෙම කියුවා. හේතුවක් කියුවෙ නෑ."අප්පිරිය වෙන්න ගෑණු ළමයා කෑමක්ය?"මට එහෙම හිතුනට කියුවෙ නෑ.ඔය තියෙන හැඩරුවේ හැටියට ඇත්තටම එයා කෑමක් වුනත් අප්පිරිය වෙන්න විදිහක් නෑ."ඇයි ආරංචි නැද්ද?"මගේ යාළුවා ආයෙමත් කියුවා."නෑ"කියලා මම කියුවෙ ආරංචිය දැනගන්න තියෙන උවමනාවත් එක අකුරක් තියෙන උත්තරේ හංගලා.ඒත් එයා කියුවේ  නෑ.  ආරංචියට වැඩි වටිනාකමක් දෙන්නදෝ මන්දා "පස්සෙ කියන්නම්"කියුවා.එතකොටම මහාචාර්යතුමා දේශන ශාලාවට ආපු නිසා මුළු පංතියම මීයට පිම්බා වගේ නිස්සද්ද වුනා.


හවස්වරුවෙ පරිගණක විද්යාගාරෙ පැත්තෙ ගියෙ වැඩවගයක් කරගන්න තිබුන නිසා.දන්න අදුනන පිරිමි ළමයෙක් වෙනදා නැති විදිහට මාත් එක්ක හිනාවුනා.එන පොට මොකක්දැයි හරියටම තේරුණේ නැතිවුනාට මාත් ඔන්න ඔහේ ඕන එකක් කියලා පුංචි හිනාවකින්  සංග්රහ කලා.හිනාවෙන් කතාවකට පාරකපාගෙන පිරිමිළමයා මගේ ළගට ආවා. "මේ ඔයා දන්නවද වැඩක්?..."නෑ" මම කියුවා.ශිමාලිගෙ වීඩියෝ එකක් තියෙනවා ආවොතින් පෙන්නන්නම්.මගේ ඇග සීතල නොවී එකපාරටම දාඩිය දාන්න පටන් ගත්තා. "ශිමාලි...අපේ ශිමාලිද?"මම එහෙම ඇසිය යුතුව තිබුනත් එහෙම ඇහුවෙ නෑ."නෑ එපා මම ආස නෑ"යන්තම් වචන ගලපගන්න මට පුළුවන් වුනා."ඔයා දැනටමත් බලලා ඇති"පිරිමිළමයා කියුවා."මම යන්නම්"කරන්න ආපු වැඩෙත් අත ඇරලා මම පරිගණක විද්යාගාරෙට ආයුබෝවන් කියුවා.


"ශිමාලි...ඔය කියන්නේ මේ අපේ ශිමාලිද?"මම ආපහු යනගමන් හිතුවා. වීඩියෝ එකක් කියන්නේ නරක වීඩියෝ එකක් වෙන්න ඇති මට හිතුනේ ඉබේටම.බමරු අතරෙ මේ මල්පැණි පොද පිළිබදව ආරංචිය හරි ඉක්මනට පැතිරිලා ගියා.පැණි බින්දුව අතින් අත හුවමාරුවුනා.මල් වුනත් රහසින් මේ ගැන දොඩමළු වුනා. මම පැණිපොද රහ නොබල හිටියා.වැරදීමකින් වුනදෙයක් මෙච්චර ලොකු කරගන්නෙ මොකටද… මට එහෙම හිතුනා.


ළගදිම දවසක ශිමාලි දේශන ශාලාවෙ බැල්කනිය උඩට වෙලා ඉන්නව්වා මම දැක්කෙ පහල ඉදන්.දුරට වුනත් දෙකොපුලේ වියලිලා ගිය කදුළු බින්දු දකින්න මට පුළුවන් වුනා.ඒත් ළගට ගිහින් "අඩන්න එපා"යයි කියන්නට තරම් යාළුකමක් අපි අතර තිබුනෙ නැහැ.එහෙම නැත්නම් මම එච්චර එඩිතර වුනේ නැහැ.


දවසින් දවස ගතවුනා.ගැහැණු ළමයි ශිමාලි එක්ක කතා කලේ අඩුවෙන්.පිරිමි ළමයි වැඩි වැඩියෙන් ලෙංගතුවෙන්න උත්සාහකලා."හිත හොද ගෑණි හැමදාම බඩින්"කියලා කියුවට මොකද ශිමාලිට එහෙම වුනේ නෑ.මම හිතන්නෙ එයා හිත අගුළුදාලා මොලේ පාවිච්චි කරන්න පටන් අරන් තිබුනා. සමහර වෙලාවට එයා රෝසමල වටේට කෘතීම කටු ටිකක් හිටවන්න ඇති.


"දැන් ඔය කියන වීඩියෝ එකේ කොල්ලෙක් නැද්ද?ඇයි කොල්ලා ගැන කතා කරන්නෙ නැත්තෙ?"හුගක්ම තරහ ගිය වෙලාවක ඔය ගැන කතාකරමින් හිටිය මගේම යාළුවන්ගෙන් මම ඇහුවා."මෙන්න මෙයා ස්ත්රීවාදිනියක් වෙලා..."එයාලා මට හිනා වුනා.


එක ගෑණු ළමයෙක් හිටියා.එයාට ආදරවන්තයින්ගේ දවසට චොක්ලට් පෙට්ටි පහක් විතර ලැබෙනවා.එක්කෙනෙක්ගෙන් නෙමෙයි,පස්දෙනෙක්ගෙන්."අපෝ ශිමාලිගෙ ගන්න දෙයක් නැතුවැති"එයා චොක්ලට් පෙට්ටියක් ලිහලා අපි අතර බෙදන ගමන් පෙබරවාරි දහහතර වෙනිදා දවසක කියුවා.


මේ වීඩියෝ එක ශිමාලිගෙ යාළුවෙලා හිටපු පිරිමි ළමයා පටිගත කරපු එකක්.දෙන්නා අමනාපවෙලා.ඒත් පිරිමි ළමයා හිතලා නැහැ වීඩියෝ එක ඇතුලෙ ගෑනුළමයගේ නිරුවත එකපාරක් පෙන්නන අතරෙ පිරිමි ළමයගෙ නිරුවත් දෙපාරක් පේනවා කියලා. පිරිමි ළමයා වීඩියෝ එක ඇතුලෙදි ගතින් නිරුවත් වෙන අතරෙ වීඩියෝ එක යාළුවො අතරෙ බෙදලා දීලා තමන්ගේ නිර්ලජ්ජීකම නිසා හිතෙන් නිරුවත්වුනා.


කොහොම වුනත් වැඩියම වටින්නෙ ශිමාලි හිටගෙන හිටපු විදිහ.එයා දිගටම කියුවෙ පාඨමාලාව අවසන් වෙනතුරුම සීරුවෙන් හිටගෙන හිටියා.කොයිවෙලාවකවත් "පහසුවෙන් සිටින්"කියලා එයාට කවුරුවත් කියුවෙ නෑ.එයා දිගටම කියුවෙ අවුරුදු දෙකයි මාස හයක්ම සීරුවෙන් හිටගෙන හිටියා.


මේ ළගදි දවසක මම ශිමාලිව දැක්කා.එයා හිටගෙන හිටියෙ නෑ.ආයෙමත් ඉදගෙන.බොහොම පහසුවෙන්.වම් අතේ වෙදගිල්ලෙ රත්තරන් මුද්දක් දිලිහෙමින් තිබුනා."ගුඩ් මෝර්නින්"මේ පාර මුලින්ම කියුවෙ එයා.අර ලස්සන හිනාව එහෙමමයි. එදා විදිහටම මම ගෑණුළමයෙක් බවත් අමතක වෙලා මගේ හිත කිතිකැවුනා.

2 comments:

  1. දිනමිණට ලින්ක් එක විතරක් නොදා ලිපිය බ්ලොග් එකේ පලකලාට ස්තුතියි....
    ලස්සනයි

    ReplyDelete