අරුනෑල්ල උපදින..
මීදුම පොරවාන උන් බෑවින....
රහස් රෑක ගෙන සිටිය.....
ඉපදි දිනකර පමනක් දුටුවෙමිය......
නුඹෙ සෙනෙහසේ තරම මා නොදිටිමිය....
මව හෑරපියා දුර ගිය....
හිරු කුමරු ලොව දික් විජය කල....
කාටත් නෑතිව බෑරි විය....
නන්නාදුනන සේ හිටිය...
මවු සෙනෙහෙ බලන්නට වත් නොගිය....
රෑය එලබි...
ලෝකයට ඈවසි නෑති හිරු එලිය....
යලිත් මවු තුරුලටම ගිය....
මවු සෙනෙහෙ හෑමදාම එහෙමමය....
No comments:
Post a Comment