මලක්වම පිපෙන්නට,
නෑඹුල් සුවද ගෙන....
සද දිය ගන් දිය මත වෑටෙන,
අදුරු සුන්දර රෑයක,
නුබේ සුරතින් නෙලෙන්නට,
පතන පෑතුමන් නොනිමෙත.....
නුබටත් වඩා නුබ ගෑන,
සිතන හදවත විඩාදෙත...
ඒත් ඒ උයනත,
තවත් මල් නොපිපේද.....
අනෙක් මල් බෝ සොදුරු වනු ඈතිද....
ඉරිගසා බෙදන්නේ කෙලෙසකද,
උයනත.....
තවත් මල් නොපිපෙන උයනක්?????
නොබිදෙනා හදවතක්......
No comments:
Post a Comment