එයා අසිනි...අසිනි වෑස්සක් වගේ.දිගටම කලුපාට අහසක් වගේ හිතක්.වහින අතරේ කොටන විදුලියක් වගේ හිටපු ගමන් වෙන හිනාව මූණට එකතු කරන්නේ ලස්සනක්.හෑබෑයි විදුලියක්ම තමයි.එක පාරටම අතුරුදහන් වෙන හිනාව.එයාට ප්රශ්න නෑ.හරිම නිශ්ශබ්දයි.පන්තියේ ගුරුතුමෙක් නෑති වෙලාවට පුස්තකාලෙට ගිහින් කතා පොත් කියවනවා.එයා නොදන්න කතන්දර පොත් පුස්තකාලෙ නෑ.හි....හී....හී....කතන්දර කියුවට එසේ මෙසේ කතන්දර නෙමෙයි.පන්සිය පනස් ජාතක පොත කියෙව්වෙ හරියටම අටේ පන්තියෙදි.
“එයා අදත් මම ගෑන සින්දුවක් ඉල්ලයිද, Y FM එකේ.English Songs මට හරියටම තේරෙන්නෙ නෑත්තෙ මට හරියටම ඈහෙන්නෙ නෑති නිසා.වචන ඈහෙන්නෙ නෑනෙ.අදවත් අහගෙන ඉන්න ඕනෙ.රේඩියෝ එක කන ලගම තියාගෙන.මම ඊයෙ පෑය හතරම අහගෙන හිටියා.කෝ මගේ නමවත් එයාගෙ නමවත් කියුවෙ නෑනෙ.පන්ති 4ටනෙ....මේ ඈදුම තමයි එයා ලස්සනයි කියුවෙ.කෝ බලන්න ඈදලා....හ්ම්ම්....මෙහෙම තමයි හිනා වෙන්න ඕනෙ...මෙහෙම ලස්සනයි....
එයා කෑමති නෑ මම කොටට අදිනවට....කලිසම් අදිනවට...ඉතින් මේ පොලොව අතුගාන සායවල් ටික ගත්තෙ ඒ නිසා තමයි.ඒත් ඉතින් එයා කෑමති නෑතුවෑති අනිත් අය මා දිහා බලනවට....ආදරේටනෙ....අපි තව අවුරුදු 7 කින් කොහොම ඉදීද...අවුරුදු 25ක්.එයා මොන රස්සාවක් කරයිද...මම...හ්ම්ම්...ඩොක්ට කෙනෙක් එයා.මම නම් ඉතින් teacher නෙ...එයා කොච්චර ලස්සනට මම දිහා බලනවද...වෑඩිය බලන්නෙ නෑති. ආඩම්බර බෑල්මෙන් එක පාරක් බලන බෑල්ම හුගක් වටිනවා.”
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
රෝසි(22 years)
රෝසි,අලුත පිපිච්ච රෝස මලක්.විශ්ව විද්යා/ලයේ දෙවනි වසරෙ.ලස්සනයි.සුමුදු හිතක්.ටිකක් විතර රෑඩිකල් හෑබෑයි.කරදරයක් නෑති කොල්ලෙක් හොයාගෙන තිබුනා.කෑම්පස් එකෙන් නොවෙන.දුර කෑම්පස් එකක.
“මට හරියට තරහ යනවනෙ එයත් එක්ක.ඈයිද මන්දා.ආදරයක්?????ඒකත් මන්දා....කරදරයක් නෑතුව ඉන්න පුලුවන් නෙ.මමගෑන වෑඩිය හොයන්නෙත් නෑ.මාව බලන්න එන්නෙත් නෑ.කිසිම හෑගීමක් නෑ වගේ මටත්.කෑම්පස් එකේ කට්ටිය අත් අල්ලගෙන යනකොට මට හිතෙන්නෙම පිස්සු කියල.
හ්ම්ම් හෑගීමක් නෑහෑ වෑඩිය.කොහොමටත් නෑ වගේ.හීන...ඒ මොනවද කියල අහන තරමට හිත රෑඩිකල් වෙලාද කොහෙද.පව් එක අතකට.මන්දා මම අසාමන්යහ වුනාට ඒ ලමයා සාමාන්යහයිනෙ.එයා ගෙදරටත් බයයි.කොල්ලෙක් වුනාම කොල්ලෙක් වගේනෙ ඉන්න ඕනෙ.....කිසිම හීනයක් නෑ....කොහොමත් මම කෑමති ඒ වගේ කෙනෙකුට නෙමෙයි…හරිම හොදයි....කාටත්,හෑමදාමත්....හොද වෙන එකම ඈතිද....හෑගීමක් නෑත්තෙ මොකද???මට හෑමදාම මේ විදියට බොරුවට ආදරේ කියන්න වෙයිද?????....”
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
සෙලී(27 years)
සෙලී...හරියටම සෙල් ලිපියක් වගේ...ලියල තියෙන බාශාව කාටත් තේරෙන්නෙ නෑ.එයාටත් තේරෙන්නෙ නෑ.හිත තදයි ගලක් වගේ.පුන්චිම පුන්චි දේකට හෝ ගාල ඈඩුව.සමීපතමයෙක් මෑරුනම,එක කදුලක් වත් නෑතුව ඔහේ බලාගෙන හිටියා....ලස්සන හෙන්දිරික්කා මලක් දිහා හුගාක් වෙලා බලන් හිටියා.ආසාවෙන්.බදින්න ඉන්න කෙනා දීපු රත්තරන් මාලෙ එක පාරක් ලස්සනයි කියලා පෙට්ටියකට දාල වෑහුවා.
බදින්න ඉන්න කෙනා සෙලීට ආදරෙයි.සෙලිත් එහෙමයි.
සෙලීට බයයි.වෑඩිපුර ආදරය කරන්න.ඒත් මොකද්ද මන්දා නොදන්නා හේතුවකට සෙලී ඔහුට ආදරෙයි.අනාගතය සාර්ථකයි...සුන්දරයිද???ඔව්,ඔහුගේ හිත හොයාගන්නට හෑකිනම්....හිත ස්පර්ශ කරන්නට හෑකි නම්....සුන්දරයි....
සෙලී හුගක් මහන්සි වෙනවා,ඔහුට අවශ්යස විදියට හෑඩ ගෑහෙන්නට.ඒත් තමන් තමන්ම නොවෙන කොට හරිම අපහසුයි.....ඔහු ඈත්තටම තමන්ට හුගාක් ආදරේ කරයිද?කවද හරි....කවදාකම හරි.....සෙලී බලාගෙන ඉන්නවා.අතින් අල්ලගෙන වෙරල දිගේ ඈවිදන් යන්නට......වෙසක් දවසට මිදුලෙ හෑම ගහකම බකට් එල්ලන්නට....."....
කියවද්දි නම් බයත් හිතුනා මොකද ඔය සෙලී නඟාගේ කතාවට ටිකක් විතර සමාන කතාවක් තමා මටත් තියෙන්නනේ.
ReplyDeleteගලක් වෙලා තියෙන හිතකට ආදරේ කරන එක මොන වගේ ඇද්ද?
එයා ඒ ගැන නම් තවමත් මට කියලා නෑ.
ඒත් හෙට..........
හ්ම්ම්...ඒත් ඒ වගේ තද හිත් ඈතුලතින් ඉන්නෙ හුගාක් මෘදු මිනිස්සු...ඒ හිත් හරිම ඉක්මනට සුන්දර කරන්නට සොදුරු හිතකට පුලුවන්....
ReplyDeleteබොහෝම ස්තුතියි....අදහස් වලට...:)))